Bir çocuk melek olmuş, melekler onu kapıda karşılamış

Dilek çocuklarımızdan biriydi sevgili Büşra.
Burada bahsetmiştim onunla tanışma hikayemden, bir hastane odasında, göğsünden, kolundan sarkan borularla.
Sarsılmıştım biraz, yaşıtları yarın süreceği ojeye uygun giysi seçmeye çalışırken yaşam savaşa veren bir küçük hanımla karşılaşmış olmaktan.
Ve o gün anlamıştım bir kez daha, ne kadar şanslı olduğumuzun çoğumuzun, ama bunun ne kadar az farkında oluşumuzun.
Bir annenin çocuğu için elinden hiç bir şey gelmeyişinin yarattığı çaresizliği anlayamasam da hissetmiştim bir kaç dakikalığına.
Dileğini aldım o gün ve zaman kaybetmeden yolladım, bir an önce gerçekleşebilmesi için.
Kendine ait bir odası olmasını istemişti Büşra, kardeşimle kalabileceğim bir oda demişti ben sorar sormaz, net bir şekilde.
Bayramda kardeşi aradı beni.
Büşra'nın durumu kötüye gidiyor dedi.
Kısa süre önce beyin kanaması geçirmiş ve psikolojisi iyice bozulmuş.
Dileğini öne alabilir misiniz, mutlu olur belki biraz, dedi.
Elimden geleni yapacağıma söz verdim.
Dernekte çocukların durumlarının aciliyetine göre dilekleri öne alınabiliyor.
Bugün haberini aldım, aramışlar İstanbul şubeden Büşra'ya dileğinin gerçekleşeceğini bildirmek için.
Ama Büşra acele etmiş, odasını görmeyi bile beklememiş.....

Bağışla bizi Büşra, yetişemedik.
Odanı gördüğünde gülümsemeni sağlayamadık, elimizden geleni yaptık ama geç kaldık..
Hatta hediyeni bile vermeyi unutmuştum sana :(
Şimdi edebi yatağında rahat uyu.
Mekanın cennet olsun..