17 Aralık 2015 Perşembe

Ah bu tüy yumakları






Çünkü ev Sahra Çölünün ortasındaydı.
Su içebilecek hiç bir yer yoktu.
Bazı şanslı ev kedileri gibi ne bir su kabı, ne yalayabileceği bir musluk vardı.
Derken o da ne?
Masanın üzerinde bir marul gördü.
Marul yeni yıkanmıştı.
Yoksa.. yoksa..
Evet.. içinde... içinde bir kaç damla su kalmıştı!!
Ve başladı kana kana içmeye o damlaları.
Şükürler olsundu.
Bugün de susuzluktan ölmekten kurtulmuştu
:))


13 yorum:

  1. Hahaha.. Oradaki su daha lezzetli bir kere. Yem yeşillik sağlık, kendine iyi bakıyor:)

    YanıtlaSil
  2. tok evin aç kedisi misali, ama annemmm kıyamam ne tatlı.

    YanıtlaSil
  3. allahım çok tatlı ben bunu nasıl severim keşke benim olsa :) kedisi olan insanları hep imrenmişimdir annemin alerjisi var alamıyorum evime :( gerçekten çok şanslısınız

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bence de kedisi olan insanlar çok şanslılar.
      küçükken ekmek almaya gittiğimde eve yavru bir kediyle dönerdim, annem ikimizi de eve almazdı.
      yalnız yaşamaya başladığımda ilk işim tüylü bir dost edinmek oldu.
      hayata bambaşka bir anlam katıyor.
      bence anneni alıştırmayı dene.
      olmazsa da inşallah kendi evin olduğunda bir dostun olur..

      Sil
    2. ben artık evlenince diyorum hem köpek hem kedi ikisini bir arada alıp kendimi taçlandırmayı düşünüyorum :)

      Sil
    3. güzel fikir.
      ama önce köpeği al. kediler kıskanç olabiliyor. benim kedim eve başka canlı sokmuyor.
      eve son kedi getirişimizde bütün gece uykusuz kaldık, kediciğe bir şey yapacak diye :S

      Sil

söyleyecek bir şeyin vardır mutlaka

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...