İlk dileğimi aldım

Günlerdir günde birkaç yüz kere olmak üzere istikrarla kurduğum bir cümle var:
"Ankara'dan uzaklaşmaya ihtiyacım var, neresi olursa olsun"
bi kere net cümleler kuracaksın ve ne istediğini iyi bileceksin.
Sevgili evren beni kırmadı.
İlk dileğimi almak üzere Sincan'a gittik.
Sincandakiler, merkez için "ankara" ifadesini kullanıyorlarmış.
Yani teorikte Ankara'dan uzaklaşmış oldum böylelikle.
HAtta adresi ararken de kaybolduk.
Hem de elimdeki navigasyona ve sokağın ismini sürekli yanlış anlayan taksilere rağmen..

Nihayet adresi bulduk.
Annemiz kapıda karşıladı bizi.
Güler yüzlü bir baba, cici bi abla, çok akıllı bi küçük kardeş.
Zaten başvuruyu da küük kardeş yapmış abisi için.

Dilek çocuğumuzun maşallahı vardı, oldukça yakışıklı, sanatsal ve sportif kişilikli bir beyfendi.

Aile tarafından oldukça sıcak karşılandık.
Dilek çocuğumuz bize gitar çaldı.
Çok keyifli bir sohbetle birlikte dileğini sorduk.
Ama öyle çok istediği bişeyin aklına gelmediğini söyledi.
Neden ama yaa!

Spagettiyle dolu bir havuz iste mesela, kral olmak iste, ne bilelim Pitbull'la tanışmak iste.
İste yani, sen iste yeter ki..
Zorlamayla Duman grubuyla tanışmak olarak belirledi ilk dileğini.
Sonra Brezilyayı görmek.
Üçüncü dileği plazma tv.

Sadece bir dilek hakkı olduğu için düşünmesi ve isterse kararını değiştirmesi için süresi var.
Sonra dilek İstanbul şubesine girip, sıraya girecek.
Bakalım ne cevap gelecek?

Ayrılırken anne bize bahçedeki ağaçtan topladığı kayısılardan verdi.
Organik kayısı.
Arabada kayısı kapışması :))

Ve yolun ortasında arabamız bozuldu :(
Hep araba itmek istemişimdir.
Bugün benim de bi dileğim gerçek olmuş oldu :))
Pardon, Ankara'dan da uzaklaşmış oldum di mi?
Zaten Sincan'a hiç gitmemiştim daha önce  <imza narçeyanna>