Öğrencileri Atanan Bir Öğretmen Olmak

1. sınıfa başladıklarında ürkektir bazısı; yıllardır hayalini kurduğunu, savaşını verdiği yere gelmiştir. Üniversiteli olmuştur.

Bazısı "ben üniversiteliyim lennn" diyerek, kendinden emin adımlarla yürür, senin oranın hocası olduğunu bile anlamaz, sana da hava atmaya kalkar. Ona gerçekleri hissettirsin, ayakları yere bassın diye.

Kimisi uzaktan gelmiştir, evini, ailesini ardından bırakarak, Dokunsan ağlar. Onu bağrına basarsın, ailesinin yokluğunu hissetmesin diye.
Kimisi zaten buralıdır, liseye gider gibi gelir, sadece durağı değişmiştir.

Yaşları 18 civarındadır

, kanunen yetişkin sayılırlar ama çocuktan beterdirler ilk geldiklerinde.

Üniversite başka bir yerdir, alışmaları zaman alır.

Sabredersin, seversin.

2. sınıfa geldiklerinde tekrar sınava girmekle devam etmek arasında sıkışmış halde olurlar.

3. sınıfa devam eden olursa, işte onlar artık gerçek öğrencimizdir.

Buradır ve amacı mezun olmaktır.

4. ve 5. sınıflara geldiklerinde ise okullara staja gitmeye başlarlar. Kotların, converslerin yerini takım elbiseler, topuklu ayakkabılar alır.

Beyler saçlarını, sakallarını keser, hanımefendiler makyaj yapmaya başlar.

Bense bakakalırım ne de çabuk büyüdüler diye.

Mesleğimin 9. yılı.

Aramızda çok fazla yaş farkı yok belki.

Ama çocuklarım bildim hepsini.

Her mezuniyet töreninde onlar mezuniyet andını okurken, öğretmen marşını söylerken, 

keplerini fırlatırken tüylerim diken diken, gözlerim dolu dolu oldu gururla.

Ne zaman geçti dedim bunca zaman.

Daha dün dill miydi kapıdan içeri girişleri.

Birinin sivriliği, diğerinin ürkekliği, bir diğerinin sevimliliği, ötekinin içine kapanmışlığı.

Yuvadan uçar, bir yerlere savrulurlar.

Ne yazık ki çok azı mesleğini yapabildi şimdiye kadar.

Fizikçi ataması tek tük yapılıyordu.

Ama bu yıl, ilk defa 400 fizikçi atandı.

Cuma günü onlar kadar heyecanla beklemeye başladık.

Ellerimiz sürekli telefonda, bilgisayarda, bir haber var mı diye baktık.

Akşam olduğunda tek tek gelmeye başladı iletiler.

Kars, Iğdır, Gaziantep, Karaman, Van.....

Ülkemin dört bir yanına atanmışlar.

Ne büyük bir mutlulukmuş öğrencilerinin atanması!!

Gözlerim dolu dolu oldu.

Yolları açık olsun.
Çok çalıştılar, çok çabaladılar.

İyi bir öğretmen olmak için çok uğraştılar.

Şimdi gidiyorlar görevlerinin başına, tahtalarının başına.

Gittiklere her yere ışık götüreceklerinden eminim.

Yolunuz bahtınız, şansınız açık  tazecik öğretmenlerim...

Bu duyguyu bana yaşattığınız için çok teşekkür ederim..